Schatgraven in je eigen inspiratie: waarom spelen geen luxe is
Kom je nergens meer écht aan toe? En vooral niet aan jezelf?
Je bent niet de enige. De dagen razen voorbij en voor je het weet is er wéér een week om waarin je vooral hebt gedaan wat moest. Maar wat nou als het probleem niet is dat je niet doet wat je wilt — maar dat je gestopt bent met spelen?
We vergeten soms hoe belangrijk spel is. Hoe voedend. En hoe noodzakelijk zelfs.
Historicus Johan Huizinga schreef het al in 1933, in zijn werk Homo Ludens: spel is de basis van cultuur. De basis van ontwikkeling en vernieuwing. Spel is geen kinderachtig tijdverdrijf, het is een serieuze zaak.
Wij mensen zijn doeners. Bedenkers. Makers.
We willen bijdragen, iets nalaten, iets betekenen. Maar als we alleen nog maar productief zijn, en geen ruimte meer maken voor plezier, voor het niet-weten, voor de verwondering, dan raakt de bron langzaam leeg.
Want inspiratie, letterlijk ‘inademing’, is wat je lucht geeft. Ruimte. Ideeën. En die ontstaan niet in Excel-sheets of back-to-back meetings.
Inspiratie vraagt balans tussen inspanning en ontspanning.
Tijd om te mijmeren. Te lanterfanten. Om niks te hoeven. Want juist dan gebeurt het — de ingevingen, de inzichten, het sprankje dat je verder helpt.
Daarom is spelen zo belangrijk. En creativiteit. Het is geen luxe, het is zuurstof.
Wil je weer in beweging komen? Begin klein.
Echt: zet gewoon een stip op dat lege vel. Je bent begonnen. En wie weet waar het je brengt.
Wil je hier hulp bij?
Kom in mijn workshop. Ik begeleid groepen van 4-8 personen. We maken creaties zoals schilderingen, vormen, collages etc. Het gaat niet om de schoonheid van wat je gemaakt hebt maar de reflectie die je eruit haalt.
Wil je meedoen?
Neem contact met me op. En mail me bij vragen.
Met plezier,
Patricia
Reactie plaatsen
Reacties